تأثیر محلول پاشی متانول بر ویژگی های فتوسنتزی، فلوئورسانس کلروفیل و محتوای کلروفیل نخود (cicer arietinum l.) تحت تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول بر ویژگی های فتوسنتزی، فلوئورسانس و محتوای کلروفیل در گیاه نخود تحت تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شهریورماه سال 1390 در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. محلول پاشی متانول در 5 سطح: شاهد (بدون محلول پاشی)، 20، 25، 30 و 35 درصد حجمی انجام شد که به هر کدام از سطوح 2 گرم در لیتر گلایسین اضافه شد. محلول پاشی با فواصل 10 روز و 3 بار طی فصل رشد گیاهان انجام شد. محلول پاشی گیاهچه ها تا زمان جاری شدن قطره های محلول روی برگ ادامه یافت. عامل خشکی شامل تنش خشکی (25 درصد ظرفیت زراعی) و بدون تنش خشکی (100 درصد ظرفیت زراعی) بود. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی داری از نظر تثبیت ‍co2، تعرق، هدایت روزنه ای، عملکرد کوآنتوم فتوشمیایی، ‍co2 درون سلولی و محتوای کلروفیل پس از هر بار محلول پاشی وجود داشت (p≤0.01). مقایسه میانگین ویژگی های بررسی شده نشان داد که سطح 30 درصد حجمی متانول پس از هر بار محلول پاشی بیشترین مقادیر این صفات را داشت. آثار متقابل تنش خشکی و متانول تأثیر معنی داری (p≤0.05) بر میزان تثبیت ‍co2، میزان تعرق، هدایت روزنه ای، عملکرد کوآنتوم فتوشمیایی، ‍co2 درون سلولی و محتوای کلروفیل پس از هر محلول پاشی داشت. به طور کلی، با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که محلول پاشی برگی متانول صفات فتوسنتزی، عملکرد کوآنتوم فتوشمیایی (fv/fm) و محتوای کلروفیل را در شرایط تنش خشکی بهبود می بخشد.